Gdy nastaje
poranek wielkanocny ze wszystkich wież kościelnych niosą się ponad światem
uroczyste dźwięki dzwonów, które zwiastują nam radosną nowinę, że Chrystus
powstał z grobu.
Wraz z budzącą się
wiosną przypominają nam prawdę o zwycięstwie życia nad śmiercią, miłości nad
nienawiścią i przemocą. Głos dzwonów znamy od dzieciństwa, towarzyszą nam przez
całe życie, przypominając odwieczną prawdę, że „czas ucieka, wieczność czeka".
Uroczystość Zmartwychwstania Pana
naszego Jezusa Chrystusa jest pierwszym i najstarszym świętem w Kościele.
Tajemnica
Zmartwychwstania, w której Chrystus unicestwił śmierć, przenika swoją potężną
mocą nasz stary czas, aż wszystko zostanie Mu poddane...
Cud
zmartwychwstania dokonał się o świcie pierwszego dnia tygodnia, o czym czytamy
w Ewangelii. Wielkanoc jest w Kościele pierwszym świętem nie tylko pod względem
chronologicznym, ale także ze względu na ważność, i za takie jest uważane przez
wszystkie wieki istnienia Kościoła.
Cud
zmartwychwstania musi przekonać wszystkich, którzy mają dobrą wolę i chcą
poznać prawdę. Świadectwo Apostołów w tym względzie jest jednoznaczne.
To
właśnie dlatego Kościół na pierwszym miejscu w hierarchii stawia Wielkanoc,
która stanowi centrum roku kościelnego i wszystkich tajemnic związanych z
życiem i działalnością Jezusa na ziemi.
Cały życiowy szlak Jezusa naznaczony jest hojnym
obdarowywaniem. Wszystkim bez wyjątku rozdawał słowa Bożej mądrości. Jeśli
zostały przyjęte - owocowały łaską nawrócenia, wiary, nadziei, miłości.
Powstanie z martwych to przejście ze śmierci do życia.
Zmartwychwstanie Chrystusa nie było powrotem do życia ziemskiego, jak to miało
miejsce w przypadku wskrzeszeń, których dokonał Jezus (córki Jaira, młodzieńca
z Nain, Łazarza). Jezus w swoim zmartwychwstałym Ciele przechodzi ze stanu
śmierci do innego życia poza czasem i przestrzenią...
Zmartwychwstanie Chrystusa jest przedmiotem naszej wiary.
Wierzymy, że Syn Boży, który stał się Człowiekiem, ‘trzeciego dnia
zmartwychwstał', to znaczy swoją Boską mocą powrócił do życia, bo na krzyżu, w
chwilach największego dramatu, doświadczenia grozy i bólu agonii i śmierci
Jezus nie zamknął się w sobie.
Nadal wychodził naprzeciw ludziom. Umarł za nasze grzechy i
tym samym otworzył nam drogę do zbawiania.
Wciąż możemy oddawać się Jego opiece, On trwa przy nas w
każdej chwili naszego życia. Zmartwychwstał, a my zmartwychwstaniemy również,
jeżeli tylko otworzymy swe serca i podążymy za Nim.
Przeżywając dzień Zmartwychwstania Pańskiego umocnijmy
naszą wiarę i szukając nie przemijających wartości zaufajmy Chrystusowi;
zwycięzcy śmierci, piekła i szatana, abyśmy ożywieni nadzieją zwycięstwa w
Chrystusie odtąd ‘już nie żyli dla siebie, lecz dla
Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał'.
Tydzień po świętach wielkanocnych w
Niedzielę zwaną w tradycji „Białą", obchodzimy Święto Miłosierdzia Bożego.
Pan Jezus wyznaczył ten dzień i z tym
świętem łączy wielkie łaski i obietnice.
W Dzienniczku pokornej służebnicy
Bożej, świętej Siostry Faustyny Kowalskiej, wyjaśnia, że Święto Miłosierdzia Bożego
ma być obchodzone na całym świecie w pierwszą niedziele po Wielkanocy i że kto w tym dniu będzie w stanie
łaski uświecającej i przystąpi do Komunii świętej, dostąpi darowania wszystkich
grzechów, nawet tych najcięższych.
Warto, więc korzystać z tej ofiarowanej
łaski, jaką daruje nam sam Bóg. Przygotowaniem do tego święta ma być
dziewięciodniowa nowenna.
Jan Paweł II podczas jednej z pielgrzymek do Polski zachęcał nas słowami:
„Bądźcie Apostołami Bożego
Miłosierdzia".
Ośmieleni tą zachętą prośmy św. Faustynę
o łaskę odwagi w przyjmowaniu darów od zmartwychwstałego Pana.
Prośmy o łaskę
bycia apostołami miłosierdzia Bożego udzielonego ludziom w sakramencie
pojednania i pokoju.